Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳумо тонг отганида қуйидаги сўзларни айтардилар:
"Аллоҳуммажъалний мин аъзами ъибадика насийбан фий кулли хойрин тақсимуҳу лиаҳадин мин холқика, мин нуурин таҳдий биҳи ва роҳматин таншуруҳаа ва ризқин табсутуҳу ва шаррин тадфаъуҳу ва зуррин такшифуҳу ва балаин тасрифуҳу ва фитнатин тадфаъуҳаа".
Маъноси: Аллоҳим! Яхшиликни халқинг ичида тақсим қилганда бандаларинг ичидаги энг улуғ насибалиги, нурли йўлга ҳидоятланган, таралган раҳматга сазовор, кенг ризққа эришган, дафъ этилган ёмонлик, шарманда қиладиган зарар, сочиб юборадиган бало ва гирифтор қиладиган фитнадан омонда қолишни насибадор қилгин.
Кеч кирганда ҳам шу сўзларни айтардилар.